Akşamdan kalmışım uykusuz üşüyorum
Bağırıyorum sesimi kimseler duymuyor
Sabahın kör kuyusuna hep ben düşüyorum
Kulakla duyanlar değersiz deyip uymuyor
***
Diyorum ki bu dünyanız göstermelik çakma
Bu nasıl bir abanmak böyle aniden çöktüm
Kavruldum yalvarırım Allah’ım daha yakma
Hayatımı ibret için kağıtlara döktüm
***
Alev aldı sayfalarım bazısı da kırıştı
Yaşamdaki aşamayız henüz demem bitti
Mal için mülk için Şeytanla kimler barıştı
Elimden tutan dostlarım nerelere gitti
***
Oysa nasıl neşeliydim dostlarım sizlerle
Kahkahalarımın çıkarıyor acısını
Bir kavgam da beni taşımayan dizlerle
Gülüyorum içime atarken sancısını
***
Her bir darben söktü içimdeki Benden
İlacı yok acıların belki biraz mürekkep
Çektiğim dertler insanlık güruhuyla den den
Her gün DOKUZ DOZ ilaç ismi SÜREKKEP