bir müzisyen kadar yabancı olup sessizliğe
klasik romanlar gibi unutulmadan yaşamalı
sabahlar bir nota gibi tekrarlanıp durmalı
her seferinde doğan güneşim gözlerin olmalı

kazanmak için çabaladığım ekmeği
ellerin bölmeli kurduğumuz sofralarda
gökyüzü vurdukça suretine siyahı
lambası yanan odada suretin aydınlanmalı

istemesemde alıştığım bu düzene değil
senin koyduğun kurallara isyan etmeli yüreğim
kurallarını çiğneye bilme ihtimalimden değil
çatık kaşlarındaki bana ait sevdan için

her gece yarısı düştüğüm beyaz sayfalarda
yaşanırken akrep yelkovan kovalamacası
mürekkep ile yaşlandığım saatler yerine
koynunda beyazlar dem vurmalı saçlarıma

sigara dumanında çatallaşan sesim
sevdiğin türküleri söyleyebiliyorsa hala
bu bedeni yokluğunun devrimi öldürmemeli
gelecekse ölüm gözlerin gözlerimdeyken gelmeli