ÖLÜM BESTESİ (1 ve 2)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Şiirin hikayesi:
Rahmetli babamdan yıllar önce bizlere miras olarak kalan üç adet şiir defterinden okumuş olduğum ‘’ Ölüm Bestesi ‘’ isimli şiiri beni çok etkilemişti. 70 li yıllara ait olduğunu düşündüğüm bu şiire babam tarih atmamış. Aynı isimle ben de 2009 yılında bir şiir yazıp, babamın aziz hatırasını yaşatmak istemiştim. Ölüm Bestesi (1) şiiri bana, Ölüm Bestesi (2) şiiri rahmetli babama ait olup, şiirin orijinalliğine sadık kalarak, babamın bu nadide eserini siz değerli arkadaşlarımla paylaşmak istedim. Şimdiden çok teşekkür ederim ilginiz için. ÖLÜM BESTESİ (1) İhaneti gördüm, İşte o an yıkıldım, Gözün aydın! Bu son gecem sevgili, Ölüm ile kalım arasında bir tercihtir bu… Seni sevmelere doyamadığım geceler gelir aklıma, Neşeli, hoş, albenili göz süzüşlerin, Yürek okşayan tatlı, cilveli sözlerin, Bir de beni yakan, katran karası gözlerin… Çalan şarkı, bizim şarkımız, Dinle sevgili, Bu bir ölüm bestesidir ölüm! Kalmayacak dünyada benim de ölüm! Bu son dansım olacak Azrail’le… Aşka veda, yitik sevgiliye hoşça kaldır son sözüm, Zaman tükendi, ben tükendim, Bir meçhule doğru yol alırken usul usul, Vasiyetimdir, Ardımdan bir Fatiha okur musun ey sevgili... Vecdi Murat SOYDAN (Yaşanmamış Aşkların Şairi) 25 Kasım 2009-Isparta ÖLÜM BESTESİ (2) Bu bir ölüm bestesidir sevgili… Ölüm! Belki kalmayacak dünyaya benim de ölüm… Gel gidelim sevgili seninle, Uzaklara, çok uzaklara Acı hatıralar kalsın arkada… Gidelim sevgili, gidelim… Bırakma beni… Bırakma beni ki sensiz kalmayayım, Ve sensiz bu dünyada, Ağlamayayım… Bu bir ölüm bestesidir sevgili… Ölüm! Belki kalmayacak dünyaya benim de ölüm… Bak sevgili, bu kalbim Buz değildir erisin, Taş değildir, dökülsün. Bu kalp yine aynı kalptir, Bu kalp yine seven kalptir, Gel gidelim sevgili, gidelim, Maziye bakarak gidelim, Gidelim sevgili ileriyi görerek, Ve sonunda pişman olmaksızın, Gidelim… Bu bir ölüm bestesidir sevgili… Ölüm! Belki kalmayacak dünyaya benim de ölüm… Gel gidelim sevgili, gel, Gidelim ki dostlar ağlasın, Düşmanlar gülsün, Gel gidelim sevgili, gel, İkimizin vücudunu, Kara toprak bürüsün… Muhip Erdener SOYDAN Şiirin hikayesi: Rahmetli babamdan yıllar önce bizlere miras olarak kalan üç adet şiir defterinden okumuş olduğum ‘’ Ölüm Bestesi ‘’ isimli şiiri beni çok etkilemişti. 70 li yıllara ait olduğunu düşündüğüm bu şiire babam tarih atmamış. Aynı isimle ben de 2009 yılında bir şiir yazıp, babamın aziz hatırasını yaşatmak istemiştim. Ölüm Bestesi (1) şiiri bana, Ölüm Bestesi (2) şiiri rahmetli babama ait olup, şiirin orijinalliğine sadık kalarak, babamın bu nadide eserini siz değerli arkadaşlarımla paylaşmak istedim. Şimdiden çok teşekkür ederim ilginiz için. |