Hiçliğimiz..
Olgunlaşmakla anlıyor insan birçok şeyi,
Dünyanın nasıl da, Kendince bir düzenin içinde ilerlediğini, Oysa ki çoğu zaman, Yokluğumuz da bir, Varlığımız da.. Hiçbir fani hatırına Dönmekten vazgeçmiyor şu kocamış Dünya.. Belki de hepimiz, Kendimiz ile bir bütün sanıyoruz, Hayatın işlevini.. Bunlar sadece bizim var saydıklarımız.. Farkında mıyız ? Nasıl da her şey bizsiz de devam ediyor, Ne dünya dönmekten vazgeçiyor, Ne insanlar bizsiz yaşamaktan.. Anımsamalar bile azalıyor Yitirilinenin ardından.. Dünya bizsiz de dönmeye devam ediyor.. Sevdiklerimiz bizsiz de hayatın içine karışıyor, Zamanın akışına aldanıp yaşıyor, Tıpkı hepimiz gibi.. Hoş bir eda belki de, gelip gitmelerimiz.. Yaşanılanlar ise hiçliğimiz.. Gönül Çeşli |