NUR NEVA
NUR NEVA
Sen ki çınar gövdesi bir kadın Sen ki yoktan var eden toprak ana düşmek üzereyken dizlerinin dibine ki dal senin uzayan kol senin ben ise her rüzgarda titreyen yaprak verme beni bırakma asi rüzgarlara hangi mevsimin rengine bürünsem sadece sessiz gecelerde soluklanan güneşe perde yapraklarım tomurdan toprağa dalların nurnevayla sarsa gök umudu kök güvenle beni sarsın Efkan Ötgün |
Kalemin susmasın
___________________________Selamlar