Fısılda
Her sabah
yeniden başlıyorum kaldığım yerden Hiç bilmediğim bir hayatın üst katından geçiyor ayak izlerim Yorgun sayfalar çeviriyorum uzun zamandır Aşk’a tasavvur etmeyen. Duvar diplerinden iğde ağacının kokusunu alıp geliyor rüzgar. Ölürken dokunuyorum bir gölge çiçeğinin kalbine. Ondan kimsesiz kalıyor ellerim. Ve soğuk bir yağmur vururken gecenin yüzüne Uykuya dalıyor geçmişim. Solmuş bir fesleğen yaprağına saklıyorum sesimi Duyarsan birgün seni ne çok sevdiğimi Sadece fısılda olur mu? Ve unutma adamım! Aşk yalnız kalandır... Özge Özgen |
Harika bir şiir yazmışsınız,,üstadlık yolunuz açık olsun,,,
Bel ki
Bu son nefeste
Sana adanmıştır
Varsın olsun
Hep kalbin kalbimde
Son güle dokunur gibi,
Son nefesi çeker gibi,
Geri de bir servet bırakır gibi
Bende seni güzel bırakayım
Ölüm gelirse
Gözlerinin içine bakarken gelsin
Aşklarda gülllere benzer çoğaldıkça güzeldir,,,
Çok sevdiğim şiirine hediyemdir,,her hakkı siz şair dosta aittir,,selamlar
HASAN ÇAPRAZ tarafından 9/23/2017 8:27:42 PM zamanında düzenlenmiştir.