Hastane
Gecede iken
Sabahta iken Hüzünde iken Acıda iken Ormanda yanyana kalabalık iken Yüzüne karşı gülerken hiçbir kanlı harfim olmadı yalnızken Duvarlara karşı kaşlarım çatlarkende hiç olmadı Kardan yürürken kanlı tarihleri Sarsan çamurdan iz bıraktım Senin her sabahının koynunda karanfil aklımı bıraktım Boynundaki mor kolyende çocukluğumu Geceye her iş dönüşümden Teninde yağmur olan ak terimi bıraktım Aklım hep sen dolup taştın Seni en güzel seslerin mutluluğuna bahşediyorum şimdi Bugün öğrendim ben ölüyorum sevgilim Keşke amerika sende bu kadar sıcak iken uzak olmasaydı Ve Ne olursun devleti birkezde bana bakarak doğur Hoşçakal Ümit Kaya |
Gönül dostu; Her daim Kalemin daim ilhamın bol olsun...
Kutlarım...
………………………….. Saygı ve Selamlar…