Evsiz
yitik bir şafakta omuzlarına yurtsuz kuşlar konar
köşe başlarında hizaya gelmeksizin çiçeklerce filiz açarlar bahara onlar her gece rüyalarında evsizliğe ev kurarlar gözlerinin yelkenleri umutlu sabahlara açılmadan denizin hırçın yanı bıçak gibi iner düşlerine her dilin evsizliğin çocuklarıdır onlar gözlerinin içi kaybeden zarıdır hayatın her gece imparator pencerelerinin önünden tarihin aç barsaklarına yem olup ölüm marşlarıyla geçerler melek kanatlı kimsesizliğin çocuklarıdır onlar kahkaha eşliğinde cehennem ateşiyle oyun oynarlar yaşantıları kimseye rahatsızlık vermez ölümleri kimseyi incitmez yurtsuzluğun çocuklarıdır onlar ümit kaya |
…………………………………………… Saygı ve Selamlar..