DEĞİŞECEKSİN ÇOCUĞUM
Küçükken büyük konuşur insanlar
Hamaseti sever, değişime karşı dururlar Bir zamanlar ben de aynen öyleydim Sapasağlam bir ceviz kütüğüne çakılmış On sekizlik bir çiviyim ben derdim Ama bir gün değişeceksin çocuğum Bak unutma bunu kesin değişeceksin Şayet değişmezsen yenileceksin Önce en yakınlarına, benliğinin dağlarına Daha sonra zamana ve başkalarına Allah ömür verirse göreceksin… Mağlup olacaksın diyorum yani Ya da birileri tarafından ham yapılacaksın Tıpkı zamanın bir çiviyi küflere sarıp Pırasalı bir bazlama gibi sessizce yemesi Veya yağan yağmurun, dört mevsimin Bir kütüğü çürütüp bitirmesi misali… Öyle değişecek ve tersine dönecek ki İşler ve görüşler bazen hayret edeceksin Gün gelecek üzüldüklerine sevinecek Gün gelecek ağladıklarına güleceksin Mesela o gözlerini fal taşı gibi açacak Tekrar arayıp bulmak isteyeceksin Bunlar bana yaramaz deyip attıklarını Veya şimdi benim için mis diyeceksin Kırk yıl önce pis diyerek kınadıklarını… Gün gelecek birini göklere yükseltecek Gözünde koca bir dağ gibi büyüteceksin Derken devran dönecek, fikrin değişecek Onu hızla giden bir otomobilin içerisinde Uçan bir sinek kadar küçük göreceksin Gün olacak gurbetlere yelken açacak Çok uzak diyarlarda yaşayanlar bile Yavaş yavaş semtine doğru yaklaşacak Boyun posun, saçın başın, arkadaşın Dahası, her şeyin değişecek yavrum Hatta hayat sana sürprizler de yapacak Asla yıldızım barışmaz dediğin bir Rum Belki de en samimi kapı komşun olacak … Ne söylesem boş çocuğum, en iyisi mi Bitirelim bu konuyu biz istersen şimdi Çünkü bir haksızlık var ortada besbelli Zira ben değiştim ama sen hâlâ aynısın Bu yüzden beni ve söylemek istediğimi Benim yaşıma gelmeden anlayamazsın Mesut ÖZÜNLÜ |