Defolu mutluluk
Yaşamak adına ne varsa hepsi genzimi yakan düş acısı
Umutlarımı kırk kilitli sandıklara kaldırdığımdan beri Hayatımdaki iyi işaretlerde hiç geçmeyen sandık lekesi , Geçmişten kalan küf kokusu Ve birde kaderin yüzü gülmeyen koca heybeti Kartondan yapılmış bir makasla kestim saçlarımı Öğrendim insan birtek acıyla sevişebiliyor dünyada Ve mutsuzluklar büyük harfle başlıyor paragraf başlarında Artık çekiliyorum bir fotoğraf buğusuna Defolu bir hayatın ucu yırtık Ucuz mutluluklarına Ama yine de biliyorum Bazen tanrının da dizleri kanamakta Ve inanıyorum Onun da avuçlarına gül dikeni batmakta Şimdi Dünyanın bütün hüzünlü şiirlerine iki bilet kesiyorum tanrım Biri ruhuma Biri mutsuzluğuna Çünkü birtek acıyla sevişilebiliyor dünyada |