SÖZ SOYLETMEM SÖZÜMEDönsen ne fark eder ki yok artık bir anlamı İçimin yangınları söneli çok oluyor Yokluğuna alışmış yüklenmişim bu gamı Bilmezmisin tüm dertler zaten beni buluyor Varsın asılı kalsın suratsızlık yüzüme Mutsuzluğun dramı damga vursun gözüme. Harap bir bina gibi yavaş yavaş çürüsem Ne farkeder bu yolda tek başına yürüsem Hatta cefa çekerken ayağımı sürüsem Yanlış bir aşk yüzünden yalnızlıktan kurusam Yine de sitem etmem alnımda ki yazıma Yeni bir tel takarım aşktan kopan sazıma. Derdin adı sevdaymış öğrettin biliyorsun Ama geçen zamanla her şeyi siliyorsun Hatta bir zaman sonra mutluluk diliyorsun Hayatı acı deyip yanarak da yiyorsun Katlanacak bir adam bulamazsam nazıma Yalnızlık türküsünü yatırırım dizime. Bu satırlar kimine tanıdık gelecektir Kendine yakıştırıp belki de gülecektir Ama elbet birisi gerçeği bilecektir Bu satırlardan sonra bu aşkı silecektir Şunu bilsin ki o zat döndüm artık özüme İnadım inat benim söz söyletmem sözüme. Ayvazım DENİZ |
Kalemin susmasın