sen gidiyorsun..
kaç veda sonrası sustu ki kalem
“başka bir sevdaya uyan” diyorsun. gök yere inerken, yanarken âlem yıldızlar sönerken sen gidiyorsun. yıkıldı tüm dağlar, dümdüz yokuşlar “sonrası aydınlık, dayan” diyorsun. sisli bir sabaha uçtu da kuşlar turnalar dönerken sen gidiyorsun. mecnun’u tanımaz oldu çöl bile “kalmadı aşığı duyan” diyorsun. semaya darıldı susuz göl bile yağmurlar dinerken sen gidiyorsun. bir anne duası, bir cam kenarı “nafile, bekleyiş ziyan” diyorsun. ceylanlar terk etti artık pınarı baykuşlar tünerken sen gidiyorsun. belli ki ayrılık yankısız bir ah “bu yolda mutludur kıyan” diyorsun. öptüğüm o dudak, girdiğim günah sırtıma binerken sen gidiyorsun. bir selâ dolarken ruha kabirden “yaşamaz yaşandı sayan” diyorsun. uzakta ne varsa kokusu birden üstüme sinerken sen gidiyorsun. anladım, aşk denen dizi tek bölüm “galiptir sözünden cayan” diyorsun. kapımda bekleyen şanlı bir ölüm şansını denerken sen gidiyorsun. dörteylülikibinonyedi İstanbul |
ne yazsa okunan adam: Yavuz doğan
ben yavuz doğanı önümdeki bir atlas gibi görüyorum.
eyvallah....