bizim köyün çocuğu doğuştan fakir beyim
markasını sormadan giyer kara lastiği
okul üç gün uzakta kitapları resimsiz.
affedin hepsi sizin dünyanıza kir beyim
peygamberlerin bile kurban diye kestiği..
ismail’i tanırsın… bizimkiler isimsiz.

bizim köyün kadını anadan avrat beyim
emeklemeden yürür gibi davranır kimi
hem ana hem avrada söver bilip bilmeden.
avrat olmayan benden çok daha ırgat beyim
bir bileği yüksek bir binada yerçekimi
bir örste diğerini döver bilip bilmeden.

bizim köyün adamı babadan çöpçü beyim
belli ki süpürgeyle doğmakmış kaderleri
sen iste şu sokağı beşi birden süpürsün.
kırk yılı beğenmezsen kahvede ne bileyim
hatır bir yerde kalsın bir yerde ederleri
cehennemde mesela kırk bir sene köpürsün.

bizim köyün yoksulu besmelesiz uyanmaz
şükür makamındadır duası yaradana
istemeyi bilmez pek.. haşa.. haddi midir hem?
sırtından dünya geçer merkep olsa dayanmaz
bir bakraç ayran içmek nasipse kana kana
susar.. rızık neyse o.. üç kuruş yirmi dirhem.

bizim köyün şairi.. kızacaklar şimdi bak
anlatmayı sevmezler bizim köyü çok beyim
feysbuk çıktı çıkalı çoğu çok ağır abi.
ardımdan yine neler yazacaklar şimdi bak
ama bundan ötede başka bir köy yok beyim
bizim köyün şairi.. çoktandır sağır abi.

/

onaltıeylülikibinyirmiüç