Cocuklugumuzda anneannemin Mudanya’da ki evinde; ablamlar, teyze kizlari, yegenler, bazen de mahalleden bizde misafir kalan kiz arkadaslarimizla onun bize ogrettigi dualari tekrar ederek yer yataginda uyumak ne guzel olurdu! Anneannemin duvarda kapinin yaninda duran kucuk idare lambasinin isigi vardi ve iceriye vuran ay isigi huzur verirdi. Gece bekcisinin dudugu gelirdi disaridan. Bir de kopek havlamalari...Sabah ise gugukcuk kuslarinin sesi, buyuk erik agacinin hisirtisi ve anneanemin bahcesindeki ciceklerin kokulari ile uyanirdik ...Televizyonun, bilgisayarin, telefonun hayatimizda cok onemli yeri olmadigi o uzun gunlerde, gecelerde -olmazsa olmaz- anneannemin sarkili guzel masallari vardi... Tahir ile Zohre kavusamayan asiklar masali cok acikliydi mesela...Kafkasya’dan buyuk dede ve ninelerimizin buyuk goc sirasinda yasadiklari ilginc olaylar ve Kurtulus Savasi kahramanlik destanlari...Dini hikayeler, ilahiler....Oyle guzel anlatirdi ki bazen komsu teyzeler bile gec vakitlere kadar oturup onu dinlerdi. Anneannem dunyanin en tatli insaniydi onu taniyanlara gore... Bazen de biz cocuklar mahalleden arkadaslarla kendi aramizda tiyatro oyunu oynardik. Piyesler duzenlerdik. Ve bazen mahalle aralarinda hayalet hikayeleri anlatir, bayirin asagi kismindaki Camiinin yanindaki Hasan Huseyin Dede yatirlarinin orada " Hasan Huseyin dede geliyor" diye bagirip birbirimizi korkutur bayir yukari deli gibi kosardik:) Kirlarin icinde sadece bizim kesfettigimiz cicekli gizli bir bahcemiz vardi. Oraya mahallede arabanin carptigi bir kumruyu gozyaslari icinde toren yapip gommustuk. Kendi aramizda cikardigimiz mahalle gazetemiz de vardi. Mahalle haberlerini resimleyip yayinlardik ve muzipce gulerdik. Cocukluk iste! Buyuk ailelerde ve guvenilir, huzur dolu bir mahallede buyuyen cocuk olmak her seyden guzeldi :) Ama ne yazik ki Yasar Kemal’in dedigi gibi "O iyi insanlar guzel atlara binip gittiler "... Ve gidenler hic geri gelmediler tipki cocuklugumuz gibi.......

ÇOCUKLUK GÜNLERİ
(Esin Çelik Karayeli)

Sevgili anneannem,
Haz duyardı saçlarımı okşamaktan,
Çocukluğunu anıp duygulanmaktan,
Anıları şahlanır, dolardı gözleri...
Islanırdı tenim sıcacık gözyaşlarından.

Şimşek çakar, gök gürlerken,
Minik ellerim korkudan titrerken,
Ne güzeldi kucağına sığınmak...
Gür-gür babayı masalla unutmak.

Küçük bir çocuktu o an avuçlarında,
Hazin, duygulu, o mazıyı anmada,
Gönlümü alırdı güzelim masallarıyla...
Masallar canlanırdı o büyülü dünyamda.

Gözlerime bakardı hayran, sevgiyle,
Pırıl pırıl derdi yaşama sevincinle,
Küçücük kalbinde taşıyorsun dünyayı...
Sen de anacaksın yarın mazıyı özlemle.

Yıllar oluyor anneannemi kaybedeli,
Lakin hala aklımdadır o gül yüzün hayali,
Haklıymışsın anneanneciğim,
Özlüyorum akan damı, eski evi,
Su gibi aktı gitti...
Çocukluğun günleri!