Bu siiri paylastiktan sonra bir aciklama yapma geregi hissettim. Cok sukur ayriligin esiginde olmadigim cok mutlu bir yuvam var. Aciklamak zorunda olmasam da merakli sorulara her zaman bir cevabim da var... Sairin "ozgur" ruhu icin zaman ve mekan kavrami yoktur. Ozgurce istedigi zaman istedigi ruh haline girebildigi dunyasi vardir. Benim de bir filmden ya da gozlemledigim ve dertlerini hissedip empati duydugum insanlarin hayatlarindan, ayriliklarindan, hayallerinden yola cikarak baska bir ruha burunup kendim yasamiscasina duygulari kaleme aldigim cok olmustur. Sairin kaleme doktugu her zaman bizzat yasadigi seyler degil, hayal dunyasinda kurguladiklari da olabilir. Hissetmesi icin ille de yasamasi gerekmez cunku sairler empatisi yuksek bir insan turudur 😊. Sevgilerimle...Esin

AYRILIĞIN EŞİĞİNDE...

En fazla bir hafta sürer, unutursun diyorsun!
Düşündüm kaç kere,denedim inan...Yapamıyorum.

Tanıştığımız günü hatırlıyorum...
Hani gülmüştün bana, ışıl ışıldı gözlerin.
Oysa ben...Çekinerek bakmıştım gözlerine...
Kalbimin sesini duyacaksın sanmıştım.

Belki farketmişsindir titrediğimi
Hiç bir zaman iyi bir oyuncu olamadım zaten...
Duygularımı saklayamadım.

Benim yanaklarım yanarken,
Sen bakmaya devam etmiştin ısrarla konuşmadan.
İşte o gün aşık olmuşum galiba sana...

Ne tuhaf...Ayrılığın eşiğindeyiz...
Ve hala seni sevdiğimi söylerken utanıyorum.
Ama ne yapsam da inkar edemiyorum.
Çaresiz son kez belki ama, hala seni sevdim diyorum.

Ama gözlerin...
Ah o deli gözlerin benden uzakta, biliyorum...
İşte bunu artık ne yapsamda değiştiremiyorum.
Çaresiz gururumdan...Seni sana bırakıyorum.

ESİN / 1992