Kâbussimsiyah saçlarını endişeyle ördü gece köhne sokağın izbe köşesinde eprimiş anıları arıyordum elimde kör kandille kara cübbesini kuşanan bulut öfkeliydi karıştı yağmur seline düşler ürpertiyordu uzaktan gelen baykuş sesleri geliyordu üzerime elleri kanlı gölgeler sözcükler üşüyordu dilimde koşar adım uzaklaşmak istedim dizlerimin bağı çözüldü kaçamadım intihar eden hayallere takılıp yere kapaklandım üzerimde ölü toprağı uyanamadım… AA |
Gözlerimin önünde canlandı.
Kutladım şairimi...