YOKLUĞUNUN ŞEREFİNE
Kadehim YOKLUĞUNUN ŞEREFİNE kalkmasın
Bitmesin istiyorum içimdeki ateşin Allahım,bu nasıl bir gece Sigaramdan yokluğuna bir nefes çekmek Dumanından halkalar yapmak varmıydı Titriyor bedenim üşüyormuyum ne Yokluğuna alışmaya çalışırken Yine kanlı gözlerim uykuya kaldı… Günden güne bitiyor içimdeki sevdan Sabah kalktığımda ruhen çökmüştüm, Gerisini ne sen sor ne de ben anlayatım… Sen yanımdayken Masmavi değil miydi gökyüzü Üsküdar da martılar yokluğuna ağlıyor şimdi Şimdilerde sıkıştırdım gözyaşlarımı Farklı bir dokunuş Ağızdan çıkan bir söz yeterdi zamanı durdurmaya….. Hep sustum aşktan konuşulduğunda,kimseyi sevemedim… Varlığında sevmek,yokluğunda seni düşlemek…. Düştüm yüreğinin gurbetine Özlemek gülüşünü Ve yokluğun hiç de adil değil… Kokunu hissedebilmek için Düştüm elele gezdiğimiz yerlere Bir adım ileri gitmek istesem olmuyor Ayaklarım titriyor Yokluğuna rağmen seviyorum seni Kaç mevsim değişti yüreğimde Yokluğunun tezatını çözemedim… Öyle an geliyor ki seni yasamak istemiyorum! Bir sen yarattım ki içimde Yaşanıldığı an yitirir anlamını… Her ayrılığın sonunda Kan kırmızı dökülür satırlarım Okuduğunda anımsadığında için için ağlarsın Sana haykırışlarım sessiz çığlıklarım Her gece uyanışlarım sanadır İçimden gelen ağlamalar Gözümden dökülen yaşlar Hıçkırıklarım sanadır Ne işe yarar ki bundan sonra sen yanımda olmuşsun Artık senin yokluğunu,özlemini Kırgınlığımı,umutsuzluğunu sevmeye başladım Yıkılmışlığıma ağlayan sevdanı sevmeye başladım Beni unutan, yüreğini sevmeye başladım Hangi bedende dolaşıyor ellerin Hangi tende üşüyorsun Hangi bakışlara kitlendi gözlerin Arayıp sorsan ne işe yarar ki..? Parçaladığın sevgimi toparlayabilecekmisin O güç kaldı mı ki yüreğinde Biliyor musun gözlerim anılara daldı Ve ellerim Yokluğunun şerefine kadeh kaldırdı Şerefine küçüğüm,şerefine Y.szgn |