Eflatun
Yanık
Bir şiirin içinden geçiyorum. Küf kokusu dağılıyor yağmurdan ıslak bedenime. Nereye dokunsan acıyor Bir sancı birikiyor sanki göğsümün üstünde Tam o vakit ; Yalın ayak bir denizi öpüyorum. Gölge çiçekleri bırakıyorum kıyısına hayatın. Ölüme tek bir soluk daha yakınım şimdi Dilimde çözülmemiş mısralar. Yazıyorum işte! Kalp şiirden ne anlar. Bir zehiri içiyorum soyunurken üstüme eflatun gece. Gümüşten yıldızlar düşüyor ellerime Susuyorum. Hiç anlamadığım bir dilde konuşuyor herkes Şair değilde, Bir ressam olsaydım keşke. Nasıl anlatılır ki başka Bu hikaye. Kendimden başkasına? Özge Özgen |
Hayalı yanında sanır ama yastığa sarılır.....
Yüreğinize sağlık