Zamanda göçen yangın ertesi,
Makberi elem sevda sonrası
Bir de kıtaları aşan sevdaların tutarken güncesini.

Sevdik ölümüne diyene nazire
İçimdeki ketum masal;
Gönül yorgun diyenlere de esefle susarım
Sanırlar ki yürekte saklı sayısız kehanet.

Sevdik mecnuna döndük madem,
Evrildik lakin yıkılmadık henüz
Varsın kınasın cümle âlem.
Deyip deyip de susamadık
Kimine sefa kimine elem.

Goncadan ayrı tutmaksa yüreğin naşını
Sevgiden ibaret bir ümmet ise
Ömrün tecellisi.
Ah ben, dirlikte gözüm;
Ah, sen, varsın her lokmamda olsun gözün.

Kanadık kardıkça,
İçtik aşk pınarını susadıkça
Belki de sustuk zifire lanet
Ahvale nispet babında kerelerce
Yanıldık ya da yandık,
Kime ne?

Ölçtük arşı
Öldük arsızca
Ölümüne baş koyduk bu yola
Deli gönül nazarında bir kıpırtı
Beyhude gecede kâhin babında
Nice yıldız
Yine kırptıkça gözümün nuru şair,
Hele ki edindiğimiz şiarda
En asil hutbe iken
Yalnızlık türküsü.

Yine kenetli lehçelerde
Zuhur eden tevafukta
Yüreğe teamül,
Gölgeme de zılgıt yükleyen
Mahir zatında âlemin
Yürek suremde sayısız matemin
Kondukça tepelere
İz bilmez aşkın surunda taptıkça
Yine ulaşılmazın resmine.