hiç..."habersiz bırakma kendini gittiğim yerden şiirlerimi kefenle adetindir." ılık su içsem de şişiyor benim boğazım bademciklerim kayıp sanırım yuttum gözlerimde sonu -op ile biten bir iki sorun dudaklarımda uçuk kaçık yaralar uff diyorum dişlerim bile sızlıyor bedenimin vakti dolmuş yolculuk bekliyor... "uçmak istiyorum uçmak ama uçmak gibi değil çakılası düşlerimden çok yükseklerde uçmak." keşke bir durak önce indirseydin beni zihnimde hücre hücre itaat etmezdim belki sana uykuma düşürdüğün kabuslarım olmazdı kim bilir kim bilir belki bir iki misket kalırdı avuçlarımda günü birlik intikamlara pay etmeseydin keşke beni okşadığım göz yaşlarımla oynaşmasaydın ben dururken bin bir heves karşında keşke görmezden gelip yok saymasaydın... "elalemin ikileminde ararken mutluluğu soyulmamış soğana döndürdün beni en üryan halimle ağlamışken seni." bakılası yerlerde görülmeyi bırakacağım artık belki saçlarımı geri tararım kafam karışmasın zaten oldum olası kaybetme inceliği yaşıyorum iki yüzlü cümlelere sure gibi inanıyorum sorun sende değil bende güzellemesine en güzel bayramlıkları giydiriyorum inan daha yeni anlıyorum neden iki ileri bir geri sen sevecek kadar tanımamışsın ki beni... omuzlarına düşürdüğün rüzgar kadar ortadayım hiç gibi bakan bakışlarınca pulsuz postalandım sağır gecelere ertelendim ıslık ıslık boşa çemkirmelere öylesine kala kaldım sadece yüreğimiz yeter sandığım her şey eksikmiş oysa ki ve ben bir görmelik hatır bile edinememişim... "gözlerini maviye boyasam ben gibi görür müsün bilmem ? ak düşürdüğün kalbimin vebali boynunda bu şiiri de kefenle gitsin yok saymak sevdadır huyunda." İsmail Yılmaz |
şiir okuyor insan.şiir tadında.
duygusunu kurgusunu sanki yaşar gibi.
yine güzel,yine mükemmel,yine müstesna size layik .
saygılarımla.