Sevgiler içimde tutuşan bir ateş
Şiirlerde dile gelen duygu
Kor olan yangında
Kül olmuş bir zerre yüreğim
Bilir misin
Komada ki ağır hastalar geceyi zor geçirir
Bir umut bir ışık bekler kırgın yürekler
Yıkılmış umutlar, yalnız ruhlar
Şimdilerde yalnız gecelerim
Kan kaybından giden bir yaralı gibi gecelerim
Bir ayağı boşlukta uçurumun kenarına
Bir karabasan gecelerim
Sen ne dersen de
Adına yalnızlık,sensizlik de
Zor bir hayat,ümitsiz bekleyiş
Hiç bir zaman beni bilmedin
Beni tanımadın, sevmedin
Bir ölüm fermanıdır bu sevdaya yazılan
Yazan sen,yaşayan ben
Bu zamandan sonra
Bıçak kesmez artık beni, ip asmaz
Bu beden bu yüreği taşımaz
Mümkün değil yaşamak
Tüm kapıların üstüme kapanması
Sevdiklerine yanından uzaklaşması
Tarifsiz acılar içindeyim
Gecelerin karanlığı sarmış içimi
Ne sevgiymiş,bu denli çağlayan içimde...
Yavaş yavaş yol almış gibiyim meçhule
Ve korkuyorum bir deprem,tsunamı olacak içimde
Gecenin ilerlemiş saatinde
Kırık dökük bir aşk yüreğimde
Yaşayan ben,yaşatan sen
Sana dair bişey söylesem
Bir şeyler yazsam satır satır
Anlayamazsın
Belki de utanırsım bilmiyorum
Senden başka bir omuzda dayanmamıştım
Şimdi birine ihtiyacım yok benim
Bir ayağım uçurumda
Tutmak sitesinde tutamazsın

Böyle gecelerde uzaklara dalar nemli gözlerim
Farkettiğimde ise her şey bitmiş olur
Hikayesi kalır hayal meyal hafızamda..
Şimdi gözyaşlarımı
Yüreğime akıtmayı öğreniyorum yavaş yavaş..
Seni onlarla besleyeceğim orada
Kimse beni ağlarken göremeyecek
Senin dışında,senin yokluğunda..
Biliyormusun
Sadece bir umut
Sen bu yürekte olduğun sürece
Tükenmeyecek bir umut
Ben her gece sarılacağım kağıda kaleme
Hep seni,hep arkamdan darbeyi yazacağım
Yns

Sevgiler içimde tutuşan bir ateş
Şiirlerde dile gelen duygu
Kor olan yangında
Kül olmuş bir zerre yüreğim
Bilir misin
Komada ki ağır hastalar geceyi zor geçirir
Bir umut bir ışık bekler kırgın yürekler
Yıkılmış umutlar, yalnız ruhlar
Şimdilerde yalnız gecelerim
Kan kaybından giden bir yaralı gibi gecelerim
Bir ayağı boşlukta uçurumun kenarına
Bir karabasan gecelerim
Sen ne dersen de
Adına yalnızlık,sensizlik de
Zor bir hayat,ümitsiz bekleyiş
Hiç bir zaman beni bilmedin
Beni tanımadın, sevmedin
Bir ölüm fermanıdır bu sevdaya yazılan
Yazan sen,yaşayan ben
Bu zamandan sonra
Bıçak kesmez artık beni, ip asmaz
Bu beden bu yüreği taşımaz
Mümkün değil yaşamak
Tüm kapıların üstüme kapanması
Sevdiklerine yanından uzaklaşması
Tarifsiz acılar içindeyim
Gecelerin karanlığı sarmış içimi
Ne sevgiymiş,bu denli çağlayan içimde...
Yavaş yavaş yol almış gibiyim meçhule
Ve korkuyorum bir deprem,tsunamı olacak içimde
Gecenin ilerlemiş saatinde
Kırık dökük bir aşk yüreğimde
Yaşayan ben,yaşatan sen
Sana dair bişey söylesem
Bir şeyler yazsam satır satır
Anlayamazsın
Belki de utanırsım bilmiyorum
Senden başka bir omuzda dayanmamıştım
Şimdi birine ihtiyacım yok benim
Bir ayağım uçurumda
Tutmak sitesinde tutamazsın

Böyle gecelerde uzaklara dalar nemli gözlerim
Farkettiğimde ise her şey bitmiş olur
Hikayesi kalır hayal meyal hafızamda..
Şimdi gözyaşlarımı
Yüreğime akıtmayı öğreniyorum yavaş yavaş..
Seni onlarla besleyeceğim orada
Kimse beni ağlarken göremeyecek
Senin dışında,senin yokluğunda..
Biliyormusun
Sadece bir umut
Sen bu yürekte olduğun sürece
Tükenmeyecek bir umut
Ben her gece sarılacağım kağıda kaleme
Hep seni,hep arkamdan darbeyi yazacağım
Yns