“ah benim biricik kızım!
büyüyünce doktora vereceğim” derdi anası
Bir inanç gibi fısıldanmıştı kulağına
markalar ve beyaz atlısı

o prens bir gün gelecek diye
mevsimler boyu bekleyip durdu
markalı ceketlerin içinde
rütbeli ve etiketli adamlardan
mutluluk umdu

çoğu işadamı pilot
film yıldızı, şarkıcı
Köşe yazarı filozoftu
Yarbaydı- albaydı
Dolgun maaşlı etiketli
bütün adamlar soyunduğunda
hepsi aynı ve çırılçıplaktı
içlerinde yürek arayıp durdu

bir gece yarısı içindeki ses;
“bundan böyle beyaz atlı prenslerin
sürüsüne denk gelsen kızım
sana selam bile vermezler” dedi
derin bir of çekip
acımasız bir kederle gülümsedi

koltuğuna yaslandı
kadehindeki içkiyi
canına kasteder gibi yuvarladı
gazetenin arka sayfasında
bir yazı ilişmişti gözüne
ağır ağır okudu
okudukça gerçeği kavradı
mavi gözler sulandı
damla damla
ağladı

“...bir adamla bir spermin
ortak özelliği şudur ki;
ikisinin de insan olma şansı
sadece binde birdir.”


anonim söz

Celal Çalık