Hayat
Bu sabah
Darmadağın bir yalnızlık karşılıyor beni. Yüreğimi henüz sözü bitmemiş mısralara yamıyorum. Susmak istiyorum uzun süre. Sesimi bozduğum şiirlerimde anlamını yitirdi artık. Sabrediyorum, gelene geçene. Beni övüp gökyüzüne çıkaran kuşlar vardı Şimdi her nedense göğüs boşluğundan sıyrılıp, Düşüyor yere bu yalnızlığım. Üşüyorum hayat! Aç gözlerini... Özge Özgen |