YALNIZLIK ŞİİR KOKARKEN*
Yalnızlık şiir kokarken, acemice yazardık
Dilimiz yalan bilmezken, huzura konardık Taze aşklar başlarken, sevgiyi kucaklardık Kafese hapsolmuşken, kendimizi dışarı atardık Yalnızlık şiir kokarken, aşkı beynimize işlerdik Şu dünyanın kahrını var gücümüzle kazırdık Ağlayan yetim anaları bağrımıza basardık İçimizi ürperten dert rüzgârlarını dağıtırdık Yalnızlık şiir kokarken, ruhumuzla ağlardık Hiç gülmeyen gözlerimizin yaşlarını akıtırdık Acının ezgileriyle şairin yüreğine sığınırdık Biz hayatın tüm sıkıntılarını içimize atardık Mehmet Öksüz / Eflatuni Mısralar |
Kalemin susmasın
___________________________________________Selamlar