SON KELİME İLK ADIM (KAHRAMANLIK DESTANI)Gönlümüz aşka çerağ, ser’in makamı secde Hilâlin sinesinde vav olur bedenimiz Hû çekince dilimiz, ruhumuz gelir vecde Sırr-ı hikmet-i hilkât esrarı madenimiz Avuç avuç yollarız semaya şuâları Selâtîn-i kalkandır ümmetin duâları İmanın alazında yıldız döker tenimiz Hilâlin sinesinde vav olur bedenimiz Kan kırmızı lâleler kaplarken ovasını Bayrağa melâl düşse kesilir soluğumuz Ruhumuz talim eder mahşer provasını Revaklar miğferimiz, minareler tuğumuz Şerh-i lisânımızda kâmusumuz yurt bizim Kâlû belâ’dan beri nâmusumuz yurt bizim Lavisi canımızda kan dolu oluğumuz Bayrağa melâl düşse kesilir soluğumuz Arz diye bastığımız göklerin cenderesi Üstü müebbet tutku, altı her dem gülzârdır Bu toprak ki şakayık bağının penceresi Koyağına ölmezsen, yaylaları mezardır Tekbirler muştularken ebedî bir neharı Rahmet vadilerinde karşılarız baharı Mahrem dokunuşları iffetime izârdır Üstü müebbet tutku, altı her dem gülzârdır Pervasız pervaneyiz uçuşuruz ateşe Yandıkça nur saçarız Edirne’den ta Kars’a Ya devlet başa deriz, ya da kuzgunlar leşe Pusatsız meydandayız, gelsin gül atan varsa! Otuz mermi yarası inşirâhın izidir Gül dalının Temmuz’da yeşeren filizidir Ab-ı Kevser söndürür aşk sineyi yakarsa Yandıkça nur saçarız Edirne’den ta Kars’a Simyâlarla gerilmiş ak bulutlar gibiyiz Savruldukça âleme kehkeşan bırakırız Şükür, faniden geçtik, sonsuzluk talibiyiz Kaysak da ardımızda bir nişan bırakırız Sinemizde şahlanır çılgınca küheylanlar Aşkımız iman bizim, imanı olan anlar! Ya şerefle yaşarız, ya da şan bırakırız Savruldukça âleme kehkeşan bırakırız Devleri mahkûm eder gökte çınlayan salâ Kâinata gülümser tomurcuğun sürgünü Erdem dönencesinde Asım’ın nesli hâlâ Yiğitler harmanında, bayram yurdun her günü Tutkumuzu yazamaz mürekkep olsa deniz Mevzu vatan olunca tek yürek, bir bedeniz İlahî buhûrdânlar açar gönül sürgünü Kâinata gülümser tomurcuğun sürgünü Her zerremiz haykırır “Allah-u Ekber” diye İman mihengimize bulaşmaz şer verâsı Düşünmeyiz ana, yâr, evlatlar bekler diye Tükettiğimiz nefes iki bayram arası Batılın pençesinde… Teşbihler hüzün olur Hak ışığı altında gölgemiz uzun olur Bedendeki başımız Elif’in maverâsı İman mihengimize bulaşmaz şer verâsı Şühedâyla döşenen mübarek toprağımız Bargâh-ı İlâhî’ye varılan sedir şimdi Aydınlık ufuklarda hüsnüyusuf bağımız Yuvamız, yurt aşkıyla çarpan sinedir şimdi Cemre düşünce kalbe, şehâdet gül tenhası Kutlu bir inkılâbtır bu aşkın müntehası Meydanlar Çanakkale, caddeler Bedir şimdi Bargâh-ı İlâhî’ye varılan sedir şimdi Vecd hâlinde âsümân, kûn emrinde felekler İman lafzı “Eşhedü…” Son kelime, ilk a(n)dım Mihmandar olan ruhun mihmanıdır melekler Tualde donuk anın güneşine boyandım Zeberced bir tebessüm süzülünce dudaktan Ak kefenin farkı yok hâlelenmiş duvaktan Mücellâ bir kıyının göklerinde kanadım İman lafzı “Eşhedü…” Son kelime, ilk adım! |
Güzel şiiri Beğendim ve kutlarım...
........................................ Saygı ve Selamlar.