SENDEN GERİYE KALANSana yazdıklarımda, sanki kendimi gördüm; Düşüncemi gam sardı, biraz da neşe ördüm. Yazdığım mısralarda, her harf seni anlattı; Dokundu hislerime, yüreğimi ağlattı! Ayrılık hep kanayan; dermansız bir yaraymış. Varlığın güneş gibi, yokluğun kapkaraymış. Sevimsiz görünüyor, sen yokken, güzel olan; Dipsiz bir kuyu gibi, senden geriye kalan! Kopan bu fırtınalar, bilmem nereye eser. Kırdığı şu dallar mı, bıraktığı tek eser! Ya şu hırçın dalgalar, neden böyle öfkeli; Yağmuru hiç dinmedi, gözümün, sen gideli! Kızgın ateşte yandı, umutlarım düşlerim; Sensiz inan sahteydi, benim hep gülüşlerim! Dokunmak istiyorum, mavi hayallerime; Güç veremiyorum ki, dermansız ellerime! Mahmut KILIÇOĞLU |