İstanbul’dur düşlerin, hayallerin ülkesi;
O, ölümsüz aşkların, sevdaların bestesi!

İstanbul seveni çok, uğruna öleni var;
Gülleri hiç solmayan, hep yemyeşil bir bahar!

İstanbul ki uğruna, savaşılan bir şehir;
Geçmişten geleceğe, akan büyük bir nehir!

İstanbul’da tahtını, kurdu nice sultanlar;
Tarihe not düşüldü, silinmeyen destanlar!

İstanbul gökyüzünün, sanki masmavi rengi;
Öyle bir şehirdir ki, cihanda yoktur dengi!

İstanbul dudaklardan, düşmeyen bir şarkıdır;
Sanırsın ki dünyanın, hem garbı hem şarkıdır! (*)

İstanbul sinelerde, yer edinmiş sevdadır;
Gönülden arzulanan, istenen bir dünyadır!

İstanbul sevildikçe, ona sevgiler artar;
Sevda kokan bağrında, sevdalıları yatar!

İstanbul gözlerimin, ışıldayan pınarı;
Şanlı geçmişimizin, yaşayan dev çınarı!

İstanbul öyle bir düş, hayallerden de öte;
Surlarında aşıklar, her gün durur nöbete!

İstanbul duyguların, gönüllerin zengini;
Ne yiğitler tanıdı, tanıttırıp kendini!

Boğazdan akan sular, sanki onun canıdır;
Görenlerin kalbinde, unutulmaz anıdır!

İstanbul ecdatlardan, bize kalan emanet;
Zorluğunun yanında, öte yandan bir cennet!

İstanbul’u düşünüp, nesiller düşler kursun;
Bizden sonra gelenler, şanına selam dursun!


(*) Garb : Batı; Şark : Doğu. [TDK]


Mahmut KILIÇOĞLU