Şiir Gibi ÖlmekNicedir habersizim yüreğim mevsimsiz şiirlerden. Derinliğini bilmediğim kuş sürüsü. içini boşaltsa da hayal kırıklıklarının Bir hayalet dolanır peşim sıra toplamak istedikçe kırar kanatlarımı. Buz bağlar hüzünlerim eşelerken aydınlığı... Çekip alırım ellerimi beklentinin kuyusundan Geleceği koymak istedikçe gündüze yığınla düş kısrağı raks eder terden yıkanmış avuç içlerimde... Ruhumun dikine akar nehirler Enlemler boylamların ardına takılır tesadüfen kıyıma vurur imgeler Basit ve eşit nefesler almak istedikçe deli sağanakların sırtında gecelerim. Çılgın bir veda takılır dudağıma uzanıp yerden alırım ıslığımı. İlikleyip mavi gömleğimi Hatıralara gizlerim ölüm sessizliğini. Güneş rengi sevdayı bağışlarım ömrümün sokağına ufkuma düşer paramparça gözler iki yıldız gibi. Kardan bir adam yarama bassa da usulca hançeri... ferda,ca |