Yorgun düşlerimgüneşin kızgın bedeninde yanıyor kanayan şiirlerim kör dumanlı gecelerin sabahlarında bulutların kurumuşluğu vurdu çorak tenime gün doğmuştu oysa güneşin nefesiyle zaman vururken kırbaçlarıyla yıldızlar şehrinin kıyısına düştü yorgun düşlerim yanlış mevsimlerden gelen rüzgarlarla belenen ruhumda yer kalmadı yalan sevdalara bıraktım kendimi hüzünden damlayan zamanlara yorgun nehirlerin kıyılarında damıttım göz yaşlarımı gecenin serinliği ısırırken meltemi benimle debelenen yorgun düşlerimdi |