Bir kere havaya sinmişse hüzün,
Goncalar, açmadan kurur dallarda,
Hayâli belirir beklenen yüzün,
Nemlenir, umutsuz gözler yollarda...

Günler geçer, kuru dal çiçeklenir,
Filizlenir umut, canan beklenir.
Günlerce, hasrete hasret eklenir
Heyhat, hüsran kalır açık kollarda...

Bazen aptal bir hırs, bazen de gurur,
Koca bir sevdayı, yürekten vurur.
Umutsuz yaşamlar titreyip durur
Boşluğa uzanmış yalnız ellerde...

Ayrılık rüzgârı sarar dünyayı,
Belki, Mecnun bile siler Leylâyı.
O, dillere destan olmuş sevdayı
Bülbüller, boşuna arar güllerde...

Ayrılığın hüznü, sadık arkadaş,
Bir dibe çöküştür bu, yavaş yavaş...
Bir şarkı, gözlerde iki damla yaş,
Ve buruk bir acı kalır dillerde...

Şimdi tüm şarkılar, hicrana eştir.
Vuslat, imkansız bir hayaldir, düştür,
Kader vermiş hükmü, ne yapsan boştur,
Ayrılık çıkmışsa bir kez fallarda...

Ünal Beşkese