KörebeBilirim hiçbir zenginlik dolduramaz Mutluluğun yoksunluğunu Varlığın mahsur kalır şatafatlı salonlarda Tatmin etmez pahalı orkideler Nede nilüfer dizisi, manolyalar Altın iğneleri batar prangaların, canına Çığlık çığlık kahkahalar boşalır içinden Kendini attığın maskeli baloda Yüzünü gizlersin belki gözlerini Bulanık düşünceler yansır sözlerine Ele verir olmak istediğin yeri Belki de seni İlkbaharda kiraz bahçesi gibidir yüreğin Çiçek çiçek her köşesi uçuk pembe Koyuverirsin kendini papatyaların içine Neşeli serçelerin şarkılarına girersin Yeşil çimenler kucaklar neden sonra Gözlerin maviden kayar derin bir karanlığa Uyanırsın tutuklu bir hayatın kucağına Ömrüne bir tebessümde konduramazsın Ne yapsan kendin olamazsın Kendinde bile kalamazsın Dönersin yeniden sanal sarhoşluk ritüeline Kim bulabilir ki seni 19 Haziran 2017 Abdurrahman Güleç |
Şiiriniz çok canlı ve can alıcı olmuş...
.................................. Saygı ve Selamlar.