DüetGüneş çekilir yeryüzünden Sesler çekilir geceden Evlerin ışıkları bir bir söner Çöl ıssızlığı çöker dudaklarına Göğün kucağında demlenen Kaç damla öper yanağından Kaç bulut söndürür bu ateşi Kim uykusunu öldürür Gündüz düşlerinin izinde Karışır ömrünün sokakları Çıkmazdır, çıkılmazdır Bir gün bir hafta bir ay Bir mevsim daha Eksilirsin; önce bir yaprak Sonra dal ve kurur gövde Yüreğinin bozkırlarında Yanık bir bozlak uğuldar Can kırıkları yaralar Öksüz ayrılıkları Güneşi uyandırmaya Kaç kaç kandil gerek Ki bitsin bu ceza Sükûn bulsun gece Kurtulsun gölgelerin tuzağından Görmek için ışık gerek Ve kaç gök kuşağı Çıkartmak için bir yalnızı Yusuf’un kuyusundan 20 Temmuz 2017 Abdurrahman Güleç |
Alıyla moruyla
Yaşadık yaşıyoruz
Dilerim her ömre bir gökkuşağı doğsun kendi kuyumuzdan ışıgıyla çekip çıkaracak
Anlatım çok duruydu kutluyorum kalemdaşım