Kelebekler Uçtu ÜstümüzdenKelebekler uçtu üstümüzden önce Ayları saymazdı çünkü Yoktu ömürleri. Sonra rüzgarla savrulan yapraklar Ihlamur kokularına karışmış yazla birlikte Kuşları saymadım. Dalgaları Ve ekmeğe muhtaç çocukları Sırayla gelmediler Gelip durdular. Gagalarını, Köpükten gövdelerini, Göğe açık ellerini Bankanın reklam panosuna astılar. Gittiler, Utandım. Esnaf geç kaldı bulgur saçmaya Deniz duruldu. Kimsesiz çocukların ellerinde gökyüzü Gittiler. Karanlık bir maziden Meçhul geleceğe. Bakakaldık. Sesimizi kim çaldı, farkında bile olmadık Korkularımızın tozlarını yel süpürdü. Toprağımızı kazarken mezarcı Düşürdüğümüz uçurtmalara yandık, Tövbeler yetmezdi. Donakaldık. Yeryüzü kadar büyük değil yüreğim Ancak cürmüm kadar yanıyorum. Bütün pişmanlıkları yamayıp umutlarımla Yaraları pansumanlayıp sabırla Kuşları bekleyeceğim. Kelebekleri harmanlayıp Ihlamur kokularında Denizde yıkanmış yosunları sereceğim gökyüzüne Dikiş tutmazmış varsın tutmasın diyeceğim. Beyazlar ülkesinde derimin rengi yok Dört bir yandan kuşatılmışım Filler geçiyor üstümden Onca söz var dilimin ucunda Göbek bağım coğraflara mı hapsoldu yoksa Kalakaldım. SİNAN YILMAZ |
Yüreğinize gönlünüze sağlık mutlu şiirli duygular dilerim…
Şiirinizi çok beğendim…
…….………………………….. Saygı ve Selamlar…