MUCİZE
Mücizeye inanan küçük bir çocuktum
Çamurdan tencere yapar içine çimen koyardım Komşu zillerine basılı kaçak bir yürek değildi Varlığım tanrının el kiri çamurdan oyuncaktı Küçüktüm, çocuktum, yarattım. Annemin yoktan yarattığı gibi sıcak çorbaları Geleceğimi kendim yaratacaktım Yara aldım çok Çocuk yaralarım vardı dizlerimde Büyüdükçe kalbime vurdu şavkı Söylediğim tekerlemeler vardı Zaman sözünde durmadı Şimdi hep aynı şarkı hüzzam makamı evvel zaman içinde bir ben vardı tortusu birikti kalbine küçük mucizelerinin ağırlığınca ağrılara mazhar oldu ruhu zahirde görünen gözyaşı içine aktı, batında kaldı aklı dilek ağacı diplerine yakılan mumlar damladı avuçlarına küfrü keşfetti kızgınlığı kişilik koşuşturmasında kayboldu iki kişinin köşegen kalbi ne eğildi ne büküldü cam şişelerden demler döküldü şarkılara küçük kız büyüdü büyüdüm… günah defterim tutuluyor gökyüzünde dumanı üstünde hüzünler yaşasam da mülteci bakışlarım yalan söylese de ihbar ediyor ruhum kendini kirpiklerim haykırıyor hala gözyaşlarıyla “biz büyüdük ve kirlendi dünya” Aşkın kendi koynu var mıydı? Mucize miydi yoksa yalnızlığı sevdaya teslim etmek Koynunda korkusuzca uyuyakaldı çocukluğum İnci gerdanlık koptu mavi denizlere döküldü taneler Tekneler kıyıya çekildi Anadolu bozkırlarına doğru Bir meltem vurdu dağların eteklerinde uçan turnayı Semaha durdu yalnız geceler Aşka ayetler indi yücelerden Bir sevgilinin adı yazıldı alın yazıma Mucize Kilit kırıldı aynı nakarattan söylendi aşkın şarkısı Sol anahtarı sağ yanındaki sevgilinin sesinde buldu notayı Mucize Yeniden yarattı tanrı sevdayı… |
saygılar