EYLÜL'DE AĞLA/MA
Yaradır kabuk
Gözlerim sönük Bir ruh halidir ki İçe dönük Hiç: Nietzsche’den kalma Şeytandan çalma Tanrıdan olma piç. Beni yavaşça öldür, kefen biç Sonra ruha üflensin marifet Tanrının armağanı düşsün toprağa Ağlama İzmir, sevdiğim adam yıkasın sokaklarını Sen deniz ol, derya ol gözlerime Eylül ki kızgın bir kadındır yürür Islak sokaklarında ruhunu yur |
amma şiirler ermiş çok farklı gizem dolu
saygılar
küçük bir unutkanlık( U ) yani uyur olacakmış galiba sonda u yok