UNUT ALIŞ...
Geceleri ağlatan keder,
Gündüzleri tebessüme terkeder, Uğur böceği kadar umudumuz kalsa bile, Gene umutsuzluk düşer kalbe. Sakladığım umut parçaları, Kırıntılar bırakıyor kalbimde, canımız yansa da yine, Tebessümler hep yanımızda, Saklandıkça arkasına. Ümit hep var ama, Korkularının esiri oluyor kör ruh zamanla, Sustukça bu ruhum âmâ, Beklesem gelir mi düşüncesi sardı şuanda. Kırdığım dallarım karşıma çıkıyor, Yapıştırmaya çalıştıkça parçalanıyor, Bir bir acı veriyor, Verirse versin zaten unutulmuyor. |