MECBURDUM
Canım yanıyor yine,
İçim derin bir hengâmede, Diller keskin bir bıçak gibi haince, Sabrım kalmadı hallice, Yorgun bekleyişler, çaresiz yürekler Sustu diller, sessizdi şimdi gönüller Saklanıyordu herşeyden, kaçar gibi hayattan Belki de tersine esiyordu rüzgâr Güneşse ısıtmıyordu artık avaz avaz ağlarken, Ağlamak çare miydi peki, Belki de kaçmaktı kuytulara şimdi, Öyle de kalbim uçurumdaydı sanki, Yorgun gemimde huzur arıyordum ben ki Sustum... Sustukça daha çok duydum, Alıştım susarak yaşamaya, durdum Soğuktu hayat yoksa ben mi üşüyüp durdum Zordu ama yaşamaya mecburdum. |