ADSIZ
bir akşam vakti
gözlerim dalmıştı dolunayın ışığı altında bir ceylan gözlüye nasıl anlatsam ki onu hani kelimeler de kifayetsiz dilimi de uzatmak istemiyorum ki o masumiyetine o kara gözlerindeki peryasız ışığa suskun-puskun ama sessizliğinde bile gizlenememiş yüreğindeki yansıma, kuru toprağa, can veren gibi gülü dalında seven gibi sessizce okşayı veriyor yüzüne karışmış, sakin cehresi nasıl desem ki onu hani bir Ney sesi gibi ya da ne bileyim bir kuşun kuğu dansı gibi ve ya güzel gözlere sarılmış uykusuz gecelere uyku vermeyen bir rüya gibi işte öyle bir masumiyet o yüzündeki bir karış gülümseme dedim ya seni kendime bir bak da gör şu yaratılanı belki yüzünde mutluluk açar diye ama yok her şey aynı alnımda bir karış kırışıklık dudağımın uçunda homurdanmış bir çıbandan başka bir şey yoktu seni kendime bile anlatamadım nasıl dilim uzanır sana şimdi ucu sivri kalem de elimde seni yazarken düşlerimde açtığım o siyah sayfaya senin beyaz tenini çalıyorum çünkü sen öyle bir şeysin ki seni anlatmak bile yanlış seni yaşamak vardı gerçeklere sığdıramadığım hayallerimin içinde |
Sunulan şiirleri okuyarak beğenerek paylaştığınız için teşekkürlerimi sunarım...
........................................................................ Saygı ve selamlar..