Türküler umudumuz, sevdamız, kahrımız, sevincimiz, kaygımız ve dertlerimizin nidası.
Türküler, yaşamın tam da kendisi ve toplumun örfünü gelecek kuşaklara ulaştıran ve asla
yıkılmayan kültürel bir köprü
Türkülerle kalınız.

“Bir ulusun türkülerini yapanlar, yasalarını yapanlardan daha güçlüdür.”
William Shakespeare

Sevdayı görmüştüm kaşın, gözünde
Zülfünün telinde, tatlı sözünde
Seni aradığım yokuş, düzünde
Türkü yaktım yola seni bildirdim


Yüreğimin bitmez ahengi oldun
Ruh ikizi emsalsiz dengi oldun
Has bahçemin doyumsuz rengi oldun
Türkü yaktım güle seni bildirdim


Sevgimiz nam salsın diye ahirde
Derya, deniz, dere, gölde, nehirde
Kasabada, mezra, köyde, şehirde
Türkü yaktım ele seni bildirdim


Bir çift selamımı getirsin diye
Özlemimi sana yetirsin diye
Zalim ayrılığı bitirsin diye
Türkü yaktım yele seni bildirdim


Hasretindir yüreğimi dağlayan
Zalim gurbet yollarımı bağlayan
Ah ederek benim gibi çağlayan
Türkü yaktım sele seni bildirdim


Sen varsın hep zemherimde, yazımda
Bereketim, yokluğumda, azımda
Tek yarenim dert ortağım sazımda
Türkü yaktım tele seni bildirdim


Az yaşadım çoğuna eremedim
Dost bağından çiçekler deremedim
Kor düştü özüme söndüremedim
Türkü yaktım küle seni bildirdim


Pençe vurup hırpalarken döşümü
Kalem ağlar kağıt siler yaşımı
Yitirerek hayalimi düşümü
Türkü yaktım dile seni bildirdim


30. 05. 2017