k ı r ı krüya kaybolmuşuz karanlıkta hiç vurmamış hayallerimiz hissiz kumsallara senden ne çok şey istedim ki gitti gitti çocuk hayalleri İstanbul’un... ve bitti bitti gökyüzü hakimliği uçurtmalarımız gitti gitti Eyüp’te yem verdiğimiz güvercinler... yeni yeni rüyalar gördüğünde hatırlarsın belki beni bir çift kuş uçuşur gözlerinde göremem... ah oysa... oysa ne güzel ellerin vardı kafa tutan karanlığa... |