Ruhiye Hanım II
herkes sevdiğine koşuyordu
ruhiye hanım benim hiç sevdiğim olmadı yalandan koşuyordum işte o gün, neyse aniden kapı çaldı yarın görmem gereken bir kedi vardı kapıda ve yerde bir not; uzun ve şişman zamanla ilgili notu sevdim kediyi okudum kısacık bir ömrün vardı senin, hatırlar mısın maviydi galiba oturunca donun gözükürdü, kapı aniden kapandı, kapının aniden kapanması içeride kaldı,dışarısı kartondan bir mayıstı simleri elime bulaşan,ruhiye hanım ; ben hep yalandan hapşurdum biri benle konuşsun diye yalnızlığım 100 metre kare, çift cephe geri dönen yok ben hep birilerinin gitmesini istedim geri dönmelerini beklemek için ruhiye hanım ; dilimin oltasına gelen bir balık hafızasında yürüyen bir ayna Söyleyemedim gitti, aynalar karaya çıkalı milyon yıl oldu... |