EMANETE BIRAKTIM
Puf puf puf
dumanları savrulurken çuf çuf ağır aksak giden kara trenler misali Emanete bıraktım en sevdiğim anıları Daha fazla yıpranıp daha fazla yorulmasınlar istedim Kıyamadım o gül güzelliğinde günlerin örselenip dilden dile fütursuzca tüketilmesine Ben içinden trenler geçen bir şehr-i kadimin demir yollarında raylar arasında hayaller kuran çocuğuyum sonuçta Sol yanım tüm heybetiyle TOROSLAR diğer yanımsa hep ovaya bakar Kim bilir belki de ondandır kararsızlıklarım bir uçtan bir uca ovayı gözlerken sessizce dağlara dönünce haykırışlarım Hayat tren sesini ninni eyleyince ilk türkü olarak da KARA TREN’i ezberletince Anılar emanete böyle ağır aksak yollanıyor işte tly |
Özgürlük ve eşitlik sadece ölümdedir..
..........................................Filezof Abdulkadir KAÇAR…
………....................................Saygı ve Selamlar..