Biz bir ana babanın, ikiz evlatlarıyız,
Türkülerin halayın, şehit çocuklarıyız.
Sevgilerin barışın, canın hizmetkarıyız,
Toprak kokan terinde, ebed alemdarıyız.

Kökümüz bir gardaşız, kollarımız hep ayrı,
Ağıt olmasın artık, gelin bunlardan gayrı.
Kültürümüz farklı ki, desenimiz apayrı,
Kadim bütün şehirler, biriz özümüz bayrı.

Gelin canlar birlikte, tek vücutta olalım.
Mevlana olalım da, Nemrut hiç olmayalım,
Dilimiz farklı olsun, birlikte yaşayalım.
Bin yıllık topraklarda, barışa meşk açalım.

Biz biriz bu ülkenin, hep aynıdır yazgısı,
Ağıtlar olmasın da, hepimizin kaygısı,
Gönlümüz umman olur, içten olur saygısı,
Şahadete varırız, türkü olur çalgısı.

Gözde meneviş gibi, olalım güçlü millet,
Kalmasın içimizde, kahpe denilen zillet.
İçimizdeki Tiran, olmuş ayrı bir illet,
Halayda buluşursak, oluruz büyük devlet.

Yaşamak zor oldu hep, niye bu topraklarda,
Bu toprak şehitlerin, on beşliler yollarda,
Hiç düşman koymayalım, birleşip şafaklarda,
Bu vatan hepimizin, atar kalbi canlarda.

Ölüm bize çok yakın, her daim dostça yaşa,
Kardeşini bilmeyen, Allah’ı bilmez haşa,
Cehennemlik olsan da, kimseye olma maşa,
Horonla yorulalım, eyleyelim temaşa.

Edirne’den Hakkari’ye köprüler kuralım,
Adına ölümsüzlük, türküleri yazalım.
Meriç’le Zapsuyu’na, nikahı biz kıyalım,
Bağrına yar olalım, barışa gül atalım.



Sadık KARADEMİR