yüksek voltajlı elektriği vardı tellerin ve serçelerin minicik, kauçuk pabuçları bundandı belki de kocaman cüretleri adımlarken, gerilim hattı üzerinde...
çiğ bir yemek sonrasında okunuyor yüzümden mutsuzluğum ve hazımsızlığım... gökyüzüne bakınıyorum tutarak, avuç içi göbeğimi serçelerin telaşını izliyorum...
yine nefti gözlerimin bebekleri yine ayrılık kokuyor nefesim yine zulüm yağıyor üzerime gök’yüzünden, yağmur yerine!
odacıklarını sayıyorum yüreğimin kim, nerede kalıyor? bilmeliyim! garip bir yoksulluk benimkisi, ciğerlerim üşüyor, titriyor dilimin ucundaki, meşk teranesi...
yüksek voltajlı elektriği vardır tellerin ve işe yaramaz bazen serçelerin kauçuk babetleri çarpılırsın! pis çarpılırsın! ömürle, kömür arasında tek bir harf ve tek bir adım!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Meşk Teranesi şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Meşk Teranesi şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Şiirin kuşların göç etmesi gibi geceye ve yağmurun yağması gibi mevsimsiz..donması suyun..sonra kar olması buz nezaketinde ki günlerin kısalması yokluğunda ve uzamaya başlaması apansız..aranıp da bulunamaması beklenenin…kendini arıyorken sen harflerin derinliğinde..parmak izlerinde..bir gündüz düşü gibi üç bölüm..kendi durağında beklediğin en kalabalık yolculuklarda..NOKTA..kendine verdiğin bütün cevaplar ve sorular/sorgular ki iki dudak mesafende ÜNLEM…..
selamlar üstadım yine her zaman ki gibi harika yazmışsınız