Evladîgünler karıştıkça gözlerine yuvam oluyorsun anneliğim koca bir çiçek tarlası sanki bakışlarında buram buram koklayıp satır satır okuyorum evladi geçmişin arkasından doğan güneş elbet gölgesiyle büyütür bizi ağladığında ise kirleniyorum kuruyorum topraksız gövde misali dağlarım eteksiz dalgalarım kıyısız kalıyor târifi olmayan bir sancının doğumu o an biliyorum incilerin dökülmesin be evladi gece bedenime uyku olsada ruhum huzurunla sarmaş dolaş kalbin başıma yastık göğsünün çırpınışı ninni paslanmış kulaklarıma üzerime örttüğün o sıcak gülüşünse tamamlar dünü bugün yeni bir gün evladi sen yaradanın lütfu sen duaların kabûlü nefesinle demle beni evladi ! 15/05/2017 eMİNeYZAMAN 09;15 |