BIRAKTIN

Her gece kanayan gönül yaramı
Sarmaya sarmaya derde bıraktın
Sensiz yaşadığım onca dramı
Sormaya sormaya derde bıraktın

Beni derde salar yosun bakışın
Akıyor gözünden hicranlı yaşın
Ölmeden yaptığın o mezar taşın
Kırmaya kırmaya derde bıraktın.

Üstüste yığıldı dert ile acın
Anan baban dahi olmaz ilacın
Merhametten yoksul vefasız bacın
Görmeye görmeye derde bıraktın.

Bir set çekemedin günül arkına
Kapılmışsın namertleri çarkına
Varamadın hiç bir şeyin farkına
Ermeye ermeye derde bıraktın.

Nehir gibi çağlıyorsun durmadan
Haktan uzak hakikati sormadan
Zehir kokan çiçekleri kırmadan
Dermeye dermeye derde bıraktın.

Sefil İzahi’yi attınız nara
Kapanırmı artık bu derin yara
Hangi yüzle bakacaksız didara
Vurmaya vurmaya derde bıraktın.

Yüksel Akdemir..

Selametle inşaallah...