Beyaz
Hiç anlamadığım
Bir dili konuşuyor aynalar Yüzümü taşıyorum yıllar sonrasına Kalbimde kocaman bir bavulla İçinde yalnızlık kokan duvarlarımdan geçiyorum Kaç şehri öldürdüm biliyor musun Denizinde kızıl ırmakları olan Hepsi sen olmadığından... Bu aralar şairleştim iyice Ve her aradığımda kendimi Bir şiirin içinde olmayışları mı ezberliyorum Çocukluğumun küskün bakışlarında Kederli bir yüz gezdiriyorum Sonrasında bir çingenenin bedeninde çınlıyor sessiz gidişlerim Ben ben değilim artık Ve kuru bir yalnızlığı ısırıyorum Kolumda izi kalana kadar gidişinin Konuşurken dahi Ne çok susuyorum aslında Dilimin ucunda delik teşik sitemleri emziriyorum Göğsümden süt kokusu gidene kadar... Ben yoklugunun ertesi yalnızlığından kalkıyorum aslında başka bir sabaha Ve kim bilir Kaç mısrayı düşürüyorum kanatlarımdan Unutmanın en ağır tarafına yeniliyor kalbim Susmalarım ayrılığa dahil değil şiirlerimde anlattım Ve sövdüm bütün yanlızlık kokan papatyaları Beyazda masum değil artık Her şey gibi.. Hani Gidenler dönmez Dönsede eskisi gibi olmaz demişti ya, şairin biri Söyleyin şimdi o şaire Bulsun beni Sonrada unutsun... Özge Özgen |
Kalemin daim olsun
______________________________Selamlar