karanlığın içinde kuytu köşeye çekilerek
hesaplaşmalara gebe bırakılmışım
Sabahın ışıklarına birkaç saat kala
duvar saatinin akrebi ağır aksak ilerliyor

gökyüzünde yıldızlar bulutların arasına gizlenmiş
arada yanıp sönüyor ışıkları belli belirsiz
yamalı bulutların arkasındaki ay saklanıyor
bu neyin utancı
farkında mı ki feza
gece esrarlı dumanı tüttürüyor vesselam
tıpkı benim gibi

sanki kıyamete saniyeler kalmış
kıyamet sonrası hezimetin son perdesi

göğsümün hızı kök söktürüyor ciğerlerime
alev topu misali fırlamaya az kalmış yüreğim
gözlerimin kıvılcım dolu bakışları
karışıyor kızıllarıma

titremekten sıtmaya tutulmuş bedenim
soğuk ter sinsice iniyor yanaklarıma
alnımı ıslatırken ter damlaları
çatlayan dudaklarıma dokunuyor dilim
hırlamayla karışık çıkan ses çarpıyor duvarlara

kendimle yüzleşmenin arifesindeyim
sıklaşıyor sancılarım

tek, tek dökülüyor gerçekler
ilk çığlıklar tokat gibi çarpıyor yüzüme
ve ben ağlıyorum

kendime yabancı sesim
ritmi bozuk tınısı ayarsız haykırışlarımın
sabaha kaldı sayılı saniyeler
kahpe sorunlarımın
piç gerçeklerini misafir ediyorum
kızıla çalan odamda ben tek başıma