DUYMUYORUM
duymuyorum
ne bir kuş cıvıltısı
ne kalabalıkta insan sesleri
kulaklarımı çığlık çığlığa sağır eden
derin bir sessizliğin içindeyim

seviyorum hayatı
şükürler olsun ki
görüyor hissediyorum
gülümsüyorum mutlu olduğumda
varsın duymasın kulaklarım
atılan kahkahaları

yeter ki
bana bakan gözlerde
kederin, öfkenin izleri olmasın
varsın duymayayım sevi sözlerini
sırtını dönmesin hayat bana
işte o zaman küserim yaşama

yüreğimin sesi oldu okşayan parmaklarım
anlatabiliyorum duygularımı
ifade edebiliyorum işaretlerimle
görebiliyorum dudakta sıcacık tebessümleri
hüzünlü bakışları

dudakta açılsın goncalarım
ifade edeyim kendimi
cümlelerim desem
parmaklarımın ucunda
ne kaldı ki geriye
varsın duymayayım çirkin söylemleri

varsın ses olsun yaşamıma
kendi yarattığım alfabelerim