BEN KADIN
Sonbahar dökülürdü göğün kucağından
Tüm şairler bir kadının hüznünü sahiplenirdi Oysa sadece eylüldü /ekimsiz ve devrimsiz bir eylül/ Ve her kadın göbek bağıyla tutunurdu Mağrur ve mağdur bir kadere Şahdamarında med-cezirin o tutkulu cenderesiyle. Ben kadın, Nihavend bir ezginin derin ruh hali Bir yanım kederli ve bahar sonunun sarı tenindeki gurup vakti Bir yanım nostalji tarihin çiğ kırıntısı ve piç edilmiş tiz sesi Giydirmeyin üzerime kendi bileklerini kesen şizofren bir mevsimi Ben kadın adım kayıp,şiirlerinizin vazgeçilmez nesnesi! Oysa ben; Göğsümün kafesindeki göçlere inat, Yaşamı savunurum sabaha sevdalı çiçeklerle Ve gözlerimde bir ormanı yeşertirim dirençle Necla BEKTAŞ |
Beğendim ve övgülerimi sunuyorum…
Güzel şiiri taktirlerimle kutlarım…
……………………… Saygı ve Selamlar…